🇳🇱 Klik hier voor Nederlands 🇧🇪

Straight to the heart of it... I'm in love! Prior to this trip to Mexico, I had received the message that I'd meet a special man, but that it would turn out this way is a big surprise. Before diving in, let me share the condensed version of our magical first encounter: it was March 10 and I had just hosted an online group transmission at the Pyramid of the Moon in Teotihuacan, which was about the embodiment of the spirit of the jaguar, among other things. Afterwards, I began my walk-in-the-middle-of-nowhere toward some caves half an hour away. Intrigued, I discovered that the caves were still closed, contrary to what I expected. But then again, that's Mexico, nothing is really fixed here ;-). 

As I looked around, I saw a group of Mexicans and before I knew it, I stood face to face with Charlie, a man who greeted me with a big smile. "Holy shit!", I thought, as a flame flared up inside. "Yes the caves are still closed, but you came here for a reason, so if you want you are welcome to participate in our Temazcal (sweat lodge) ceremony," Charlie said with his sparkling eyes. My eyes wandered to his t-shirt and promptly I was in shock: on it was a picture of a jaguar! Goosebumps all over the place. "Ok, I received my confirmation loud and clear," I thought a little nervously. And so it began... In the scorching hot sweat lodge, I tried to focus on the myself, but my eyes constantly wandered to that strong fireman who brought in the stones, brought me a glass of water and drummed and sang rousingly.

As we lay outside on the ground recovering afterwards, Charlie inquired about my plans for the coming days. And so our first date became a fact: he was to be my guide for the ascent of the volcano Iztaccihuatl. Soon I understood that he is a single father, so that was a good thing 😉. From the start, I sensed that something special was awaiting us. Since then, everything accelerated at a dizzying pace.

Until recently, I'd navigated my travels and work∞life solo, obviously with a lot of assistance from various dimensions. It offered me a perfect opportunity to develop a stable balance between my inner masculine and feminine energies. The day before we met, I'd mused about the only thing missing was someone to apply sunscreen on my back 😁. And so it happened...

"This is a 'Cita Pactada,' an appointment made long ago. You were sent to me from the stars. And there you are all of a sudden!” Charlie mused. Our shared multidimensional outlook on life cemented our connection. We both even studied Leisure Management (out of all the studies that we could have chosen…)! When I described the Pyramid of the Sun as a spaceship, he chuckled in agreement.

And so we flew over the pyramids of Teotihuacan in a hot air balloon, made our trip to the volcano Iztaccihuatl, visited the pyramids and ruins of Cholula and Xochicalco. We went exploring the Mayan grounds of Uxmal, Edzna, Palenque, Calakmul, Laguna Bakalar, Chichén Itzná, took a dip in a cenote and I introduced him to my dear friends Tijn Touber and Elske Falkena in Oaxaca. Virtually everywhere, we recorded transmissions together. Our energies intertwined in a harmonious dance of liberating healing and connection.

He stands in his power and I stand in mine. He does what he is good at and I do what I am good at. Both aligned from our own center. I now experience on a deeper level how wonderful and soothing it is to have such a powerful masculine energy beside me, in my earthly existence. A safe and playful space is created in which old memories, patterns and discomforts come to light voluntarily and disappear like snow in the sun. Like a domino effect, everything that no longer serves falls over, just by the touch of that first stone. No complicated conversations, but a warm-hearted moving along on a refreshing flow of lightness and love.

Everything seems to fall into place. As I prepare to journey to Hawaii and then return to Holland, the future remains open-ended. Who knows how will it continue. Without pinning myself down to any outcome, this is the ultimate invitation to detach from that which I love so deeply. Knowing that detachment will only amplify our heart connection. We are two autonomous beings walking our own path. And when the intention is for those paths to keep coming together, boundaries blur and all possibilities emerge.

In deep gratitude, with a big smile and boundless curiosity about what each moment holds, I continue my path with an open heart and a fervent passion for life.

Love & amor,
Sandra

Om maar met de deur in huis te vallen… Ik ben gewoon smoorverliefd! Ik had voorafgaand aan deze Mexico reis al doorgekregen dat ik een bijzondere man zou tegenkomen, maar ja, dat het zó zou uitpakken is een grote verrassing. Voordat ik meer vertel, deel ik nog even een korte versie van onze magische eerste ontmoeting: het was 10 maart en ik had net een online groepstransmissie gegeven bij de Piramide van de Maan in Teotihuacan, die onder andere ging over de belichaming van de spirit of the jaguar. Helemaal in m’n element begon ik na afloop aan mijn wandeling-in-the-middle-of-nowhere richting een aantal grotten een half uur verderop. Geïntrigeerd ontdekte ik dat de grotten nog dicht waren, in tegenstelling tot wat ik had verwacht. Maar ja, dat is Mexico, niets staat hier echt vast ;-). 

Terwijl ik om me heen keek, zag ik een groep Mexicanen en voor ik het wist, stond ik oog in oog met Charlie, een man die me met een grote glimlach begroette. “Holy shit!”, dacht ik, terwijl er een vlammetje oplaaide vanbinnen. “Ja de grotten zijn nog dicht, maar je bent hier niet voor niets naartoe gekomen, dus als je wilt ben je welkom om deel te nemen aan onze Temazcal (zweethut) ceremonie,” zei Charlie met z’n sprankelende blik. M’n ogen dwaalden af naar z’n t-shirt en prompt was in shock: daarop stond een afbeelding van een jaguar! Kippevel all over de place. “Ok, ik heb m’n bevestiging luid en duidelijk ontvangen,” dacht ik een tikkie nerveus. En zo begon het… In de snikhete zweethut probeerde ik me te focussen op de mezelf, maar tssss… m’n ogen dwaalden voortdurend af naar die sterke vuurman die de stenen binnenbracht, mij een glaasje water kwam brengen en opzwepend drumde en zong.

Terwijl we na afloop buiten op de grond lagen bij te komen, informeerde Charlie naar m’n plannen voor de komende dagen. En zo werd onze eerste date een feit: hij zou m’n gids worden voor de beklimming van de vulkaan Iztaccihuatl. Al snel begreep ik dat ie alleenstaande vader is, dus de ‘kus’t was veilig 😉. Al snel kwam ik erachter dat hij een alleenstaande vader is, dus de 'kus’t was veilig 😉. Voor mij was het vanaf het begin duidelijk dat er iets bijzonders op ons wachtte. Sindsdien is alles in een razend tempo gegaan.

Tot voor kort was ik gewend om m’n reizen en werk∞leven ‘in m’n eentje’ te regelen, uiteraard met super veel hulp vanuit allerlei dimensies. Kortom, een perfecte gelegenheid om een stabiele balans te vinden tussen mijn innerlijke mannelijke en innerlijke vrouwelijke energie. De dag vóór onze verrassende ontmoeting bedacht ik me nog: “goh, wat ga ik toch lekker hier zo in m’n ‘uppie’. Het enige wat nog ontbreekt is iemand die mijn rug insmeert met zonnebrandcrème.” En zo geschiedde…

“Dit is een ‘Cita Pactada’, een afspraak die we lang geleden met elkaar hebben gemaakt. Je bent vanuit de sterren naar me toe gestuurd en op m’n pad gedropt. Daar ben je opeens!” deelde Charlie. Onze multidimensionale kijk op het leven is heel vergelijkbaar en we hebben ook nog beiden Vrijetijdskunde gestudeerd (van alle studies die we hadden kunnen kiezen…)! Toen ik zei dat de Piramide van de Zon voor mij gewoon een ruimteschip is, lachte hij: “Ja duh, natuurlijk!”

"Dit is een 'Cita Pactada', een afspraak die lang geleden is gemaakt. Jij bent vanuit de sterren naar mij gestuurd. Daar ben je ineens!" mijmerde Charlie. Onze gedeelde multidimensionale kijk op het leven verstevigde onze band. We hebben zelfs allebei Vrijetijdsmanagement gestudeerd (van alle studies die we hadden kunnen kiezen...)! Toen ik de piramide van de zon beschreef als een ruimteschip, grinnikte hij instemmend.

En zo vlogen we over de piramides van Teotihuacan in een luchtballon, maakten we onze reis naar de vulkaan Iztaccihuatl, bezochten we de piramides en ruïnes van Cholula en Xochicalco. We kregen de smaak te pakken en gingen op ontdekkingstocht bij Uxmal, Edzna, Palenque, Calakmul, Laguna Bakalar, Chichén Itzná, namen een duik in een cenote en stelde ik hem voor aan mijn über-lieve vrienden Tijn Touber en Elske Falkena in Oaxaca. Nagenoeg overal namen we samen transmissies op. Zo kwamen zijn medicijn en het mijne samen in een zachte, dynamische en helende dans. Telkens weer zo verbindend en bevrijdend.

Hij staat in zijn kracht en ik sta in de mijne. Hij doet waar hij goed in is en ik doe waar ik goed in ben. Beiden uitgelijnd vanuit ons eigen centrum. Nu ervaar ik op een dieper niveau hoe geweldig en verzachtend het is om zo’n krachtige mannelijke energie naast me te hebben, in het aardse bestaan. Wat een verademing. Er ontstaat een veilige en speelse ruimte waarin oude herinneringen, patronen en ongemakken vrijwillig aan het licht komen en als sneeuw voor de zon verdwijnen. Als een domino effect valt alles om wat niet meer dient, enkel door de aanraking van die eerste steen. Geen ingewikkelde gesprekken, maar een warmhartig meebewegen op een verfrissende en vernieuwende stroom van lichtheid en liefde.

Alles lijkt in te klikken. En zonder me vast te pinnen op welke uitkomst dan ook, hoe gaat het verder als ik over een paar weken door ga naar Hawaii en daarna voor een poosje in Nederland ben? Geen idee, dat ontstaat in het moment. Dit nodigt uit voor ultieme onthechting van dat wat ik zó lief heb. We zijn twee autonome wezens die ieder ons eigen pad bewandelen. En als het de bedoeling is dat die paden samen blijven komen, vervagen de grenzen en komen alle mogelijkheden bovendrijven.

In diepe dankbaarheid, met een brede glimlach en een grenzeloze nieuwsgierigheid naar wat elk moment in petto heeft, vervolg ik mijn pad met een open hart en een vurige passie voor het leven.

Liefde & amor,
Sandra