🇳🇱 KLIK HIER VOOR NEDERLANDS 🇧🇪

We’re on our way back to Lhasa, driving 3 days through a great diversity of spectaculair mountains, passing nomads with their yaks and sheep, horses, wild donkeys and antilopes along the way. The sky is bright blue and the reflection of the sun makes the rivers look like silvery sparkling bubbles of fairylike magic. Nature is so awe-inspiring here. The bond between Dhala my guide, Bhuti my driver and me has grown even stronger. I’m sure we’ve been carefully put together to make this mission work.

It reminds me of the time that I needed to start organizing this trip. The only thing I knew was: go to Tibet and visit Mount Kailash. Just flying in and out to visit this marvelous mountain was not an option due to the necessary time to acclimatize. So what was the plan? As always… no idea. I was blindfolded and knew hardly anything about this sacred land. So I went online and looked at the Tibetan map. All these unknown places…

That’s when an idea popped into my mind. I wrote down the names of countless Tibetan places on different pieces of paper. One name per piece of paper. I then placed them all on the ground, with the blank side up, so I wouldn’t see what place was written on the piece of paper. Then I’d one by one stand on every piece of paper and observed how my body responded to the energy of that specific piece of paper. The intention was: do I need to visit this specific place, is it part of my mission or not? In this case, yes meant that my body moved forward and no meant that I was being pulled backwards. Through this practice my mind wouldn’t get in the way.

So I made two piles. One yes-pile and one no-pile. Then I entered the words ‘authentic travel agencies Tibet’ in Google and felt instantly attracted to one of the results. I checked out their website and itineraries and boooom! There I saw a journey that would visit exactly all of the places that where on my yes-pile! Oh my goodness, that’s cool! I Skype-called the company and Gyaltsen, the owner, picked up the phone. I was amazed, I didn’t expect that! We had a warm conversation and both felt a great connection. Alright, that’s it. I don’t have to look any further. That went smooth! He assured that he would send his greatest guide with me and… now I know he surely did .

During the journey, we’ve visited many monasteries and some meditation caves of great masters. I was often touched by the powerful energies that where so tangible. Then, one morning after we’d completed the Kora around Mount Kailash we drove to Gugu Kingdom. This place looks a little bit like the Grand Canyon. Such a astonishing piece of nature! There we visited Toling monastery. Oh my… I was crying most of the time, I felt so much love here. Dhala seems to be able to get on well with almost everyone, so we were invited to have tea with some of the monks. There I was… sitting in the golden morning sun, joined by 3 monks and Dhala, drinking buttered tea (tea with herbs, a pinch of salt and yak butter). Tears rolled silently down my cheeks. One of the monks saw how touched I was and apparently was touched by it too. So there we were both crying about the beauty of life… I’ll never forget this warm-hearted moment.

The mission feels completed now. A three year circle is now complete. Right before I left for Tibet I realized that it was exactly (yes exactly!) three years ago, September 2020, that I was on a mission in Mount Shasta, the powerful earth chakra of Mother Earth. What happened there had an immense impact on me for many months afterwards. During a vision quest (72 hours without food and water on 3000 m altitude) I had traveled inside of Mount Shasta and met with a circle of masters. In the center of this circle was a huge black egg. It was my ‘job’ to allow the black egg to break open and an incredibly big black dragon was released. For me this black dragon had to do with the distorted energies that were ‘hanging around and inside’ Mount Shasta, tapping off of the great power of this mountain. As a result of this mission, my right ring finger started to get infected. Not just a little bit, but to such a degree that a special hand doctor in Arizona thought they might have to cut off my finger. Seriously… Antibiotics didn’t work. On an energetic level, I saw all kinds of very creepy beings coming out of my finger. After 8 months of processing all that collective darkness through my body, my finger was healed. It still physically looks a bit like a dragon's finger, seriously , but hey, it's a nice trophy of my dragon adventure...

But then… two days before I left for Tibet, that same finger started to swell up and get a bit infected again. Just out of nowhere the same little tiny scratch had appeared on exactly the same spot on my finger. I was in awe and knew this was only a way to remind me of what had happened three years ago. And yes, two days later when I entered the plane to Tibet, my finger was normal again…. Hmmm… what will the similarity be? I was about to discover in Tibet.

And there we were last Saturday September 23, with many beautiful souls, joining together for the Tibet Equinox transmission. During the guided light code meditation we entered into Mount Kailash and after a beautiful and impressive journey with intergalactic beings, the ground started cracking open and an immense black dragon was being released. Again… exactly 3 years later. Wow, such an impressive piece of perfect Universal planning!

So that’s why I’m saying that the circle feels complete now. And this time my right ring finger feels totally normal.

Dear beautiful you, thank you for traveling with me in the form of ready my blog(s) and writing me sweet and lovely comments. I can write much more, but will keep it ‘short’. Like I say more often, we are doing this together… It has been a journey to always remember. I will cherish it in my heart.

We zijn op de terugweg naar Lhasa. Gedurende 3 dagen rijden we zigzaggend door een geweldig landschap van spectaculaire bergen, en passeren onderweg nomaden met hun yaks en schapen, paarden, wilde ezels en antilopen. De lucht is helderblauw en door de weerspiegeling van de zon lijken de rivieren op zilverachtige sprankelende bellen van sprookjesachtige magie. De natuur is hier zo machtig mooi. De band tussen Dhala mijn gids, Bhuti mijn chauffeur en mij is nog sterker geworden. Ik weet zeker dat ons drietal zorgvuldig is samengesteld om de missie te laten slagen.

Het doet me denken aan afgelopen april, toen het tijd werd om deze reis te gaan organiseren. Het enige wat ik wist was: ga naar Tibet en bezoek Mount Kailash. Gewoon in- en uitvliegen om deze betoverende berg te bezoeken was vanwege de hoogte en bijbehorende acclimatiseringstijd geen optie. Dus wat was het plan? Zoals altijd... geen idee. Ik voelde me geblinddoekt en wist nauwelijks iets over dit mystieke land. Ik ging online en bekeek een Tibetaanse kaart. Pfff al die onbekende plaatsen...

Toen kwam er een lumineus idee in mijn hoofd. Ik schreef de namen van talloze Tibetaanse plaatsen op verschillende stukjes papier. Eén naam per papiertje. Vervolgens legde ik ze allemaal op de grond, met de blanco kant naar boven, zodat ik niet kon zien welke naam er op het papiertje stond. Vervolgens ging ik één voor één op elk stukje papier staan en observeerde hoe mijn lichaam reageerde op de energie van dat specifieke stuk papier. De intentie was: moet ik deze specifieke plek bezoeken, hoort dit bij mijn missie of niet? In dit geval betekende ‘ja’ dat mijn lichaam naar voren bewoog en ‘nee’ dat ik naar achteren werd getrokken. Op deze manier werd mijn mind buiten spel gezet.

Ik maakte twee stapels. Eén ja-stapel en één nee-stapel. Vervolgens typte ik de woorden ‘authentieke reisbureaus Tibet’ in Google in en voelde me direct aangetrokken tot één van de resultaten. Ik bezocht de website, bekeek de reisroutes en boooom! Daar zag ik een reis die precies alle plaatsen op het reisschema had staan die op mijn ja-stapel lagen! Oh my goodness, dit is cool! Ik Skype-belde de reisorganisatie en Gyaltsen, de eigenaar, nam de telefoon op. Ik was verbaasd, dát had ik niet verwacht! We hadden een geanimeerd gesprek en voelden beiden een fijne klik. Nou, deze is het dus! Ik hoef niet verder te zoeken. Dat ging vlot! Hij verzekerde me dat hij zijn beste gids met me mee zou sturen en... nu weet ik zeker dat hij z’n woord is nagekomen.

Gedurende de afgelopen weken, hebben we veel kloosters bezocht en enkele meditatiegrotten van grote meesters. Ik werd vaak geraakt door de krachtige energieën die zo duidelijk voelbaar waren. Op een ochtend nadat we de Mount Kailash Kora hadden voltooid, reden we naar Gugu Kingdom in het verre westen van Tibet. Deze plek heeft wat weg van de Grand Canyon. Wat een geweldige natuur! Daar aangekomen, bezochten we het Toling-klooster. Wauw… Ik huilde het grootste deel van de tijd, zoveel liefde voelde ik hier. Aangezien Dhala met bijna iedereen goed overweg kan, werden we uitgenodigd om thee te drinken met enkele monniken. Daar zat ik dan… in de gouden ochtendzon, samen met 3 monniken en Dhala, ‘buttered tea’ te drinken (thee met kruiden, een snufje zout en yakboter). De tranen rolden geluidloos over mijn wangen. Eén van de monniken zag mijn ontroering en was er blijkbaar zelf ook door geraakt. Dus daar zaten we samen met betraande wangen, geroerd door de schoonheid van het leven… Een onvergetelijk moment.

De missie voelt als voltooid. Een cirkel van drie jaar is nu compleet. Vlak voordat ik naar Tibet vertrok, besefte ik dat het precies (echt precíes) drie jaar geleden was, september 2020, dat ik op missie was in Mount Shasta, de majestueuze aardechakra van Moeder Aarde. Wat daar gebeurde had een enorme impact op me gedurende vele maanden daarna. Tijdens een vision quest (72 uur zonder water en eten op 3000 m hoogte) ben ik op een bepaald moment Mount Shasta binnengegaan tijdens een multidimensionale reis. Ik kwam terecht temidden van een kring van meesters. In het midden van de kring lag een giga zwart ei. Al snel begreep ik dat het mijn ‘taak’ was om het zwarte ei uit zichzelf open te laten breken. En direct kwam er een ongelooflijk imposante zwarte draak naar buiten en vloog de berg uit. Deze zwarte draak was een representatie van diepe onderdrukte oerkracht en was verstrikt geraakt in de laagfrequente energieën die in en rond Mount Shasta hingen en aftapten van de grote kracht van deze berg. Als gevolg van deze missie begon mijn rechterringvinger geïnfecteerd te raken. Niet een klein beetje, maar zo erg dat een speciale handdokter in Arizona dacht dat ze mijn vinger er misschien moesten afhalen. Serieus... Antibiotica werkten niet. Op energetisch niveau, zag ik allerlei griezelige wezens uit mijn vinger komen. Na 8 maandenlang processen en transmuteren van al die collectieve duisternis via mijn lichaam, was mijn vinger genezen. Hij lijkt fysiek nog steeds een beetje op een drakenvinger, serieus , maar ach, het is een mooi trofee van mijn drakenavontuur…

En toen... twee dagen voordat ik naar Tibet vertrok, begon diezelfde vinger opeens op te zwellen en opnieuw een beetje te ontsteken. Gewoon uit het niets was hetzelfde kleine krasje op precies dezelfde plek op mijn vinger verschenen. Ik was onder de indruk en wist dat dit alleen maar een manier was om me te herinneren aan wat er drie jaar geleden was gebeurd. En ja hoor, toen ik twee dagen later in het vliegtuig naar Tibet stapte, was mijn vinger weer normaal…. Hmmm… wat zal de overeenkomst zijn van beide missies? Ik stond op het punt om het in Tibet te ontdekken.

En daar waren we dan, afgelopen zaterdag 23 september, met vele mooie zielen bijeengekomen voor de Tibet Equinox-transmissie. Tijdens de geleide lichtcodemeditatie gingen we Mount Kailash binnen en na een veelzijdige multidimensionale reis met intergalactische wezens begon de grond open te barsten. Een immense zwarte draak kwam door de barsten naar boven, bevrijd uit z’n gevangenschap. Opnieuw… precies 3 jaar later. Wauw, wat een indrukwekkend staaltje perfecte Universele planning!

Om die reden is de cirkel nu rond. En deze keer voelt mijn rechterringvinger volkomen rustig en normaal.

Lieve mooie jij, dank je wel dat je met me hebt meegereisd in de vorm van het lezen van mijn blog(s) en het delen van lieve reacties. Ik kan nog veel meer schrijven, maar zal het ‘kort’ houden . Zoals ik vaker zeg: we doen dit samen… Het was een reis om nooit te vergeten en ik koester de bijzondere ervaringen voor altijd in mijn hart.