š³š± KLIK HIER VOOR NEDERLANDS š§šŖ
Alright where to startā¦ Iām back from the Kora, the 3 day circuit hiking around Mount Kailash. Awe and satisfaction describe how I feel. Well prepared we, Dhala (guide), Bhuti (driver) and I, embarked on this endeavour. Together with many other Tibetan (and some Chinese) pilgrims we threaded the sacred path. Even though Mount Kailash was my main attraction, I think I was quite an attraction to many people along the way, since I was one of the only non-Asian that showed up on this Kora š. Some would turn around, stop and stare at me. So funny.
Instead of having a good sleep the night before, I stayed awake most of the time, receiving information on what was about to happen during the upcoming three day journey. As often, the messages were quite cryptical but it was just enough to be of useful guidance for this mission. Clouds were covering the sky during the first hours of our hike. Kailash didnāt show her/himself. Not even a little tiny bit. Hmmm interesting. As within so withoutā¦ āSo what is the cloud inside of me?ā
When Iām sent on a mission like this, there is always certain energy that wants to be cleared from a specific sacred site / powerful place. As soon as I arrive on the spot, my multidimensional self automatically invites that specific energy inside my body and energy field and it is my ājobā to stay grounded as much as I can. During such a mission I experience myself as a portal of transformation. So instead of focussing on how to fix a certain energetic issue (= mind), I allow the multidimensional energies to do the āworkā through me. The more I step aside, the more effortlessly the energy can be transmuted.
So I focussed on stepping one foot after the other, climbing and descending on an altitude between 4500 and 5600m. Somehow I knew that at some point a beaming Mount Kailash would appear into a bright blue sky, marking the moment of completion of this mission.
During the next few hours I started seeing glimpses of Kailash. Like (s)he was showing her/himself already a little bit. āAlright, we are doing great!ā, I laughed to myself. Surrounded by mountains, Tibetan prayer flags, prostrating pilgrims, passing yaks, wild marmots and hamsters, I enjoyed this amazing experience. Even though my body is not used to such an intense physical exercise at such an altitude, my heart was dancing and my life force gave me wings to continue as effortless as possible. Struggle comes from the mind š.
When we arrived at our first guesthouse in Dira Puk, I could hardly believe my eyes. The last few clouds that covered the precious mountain were on their way out. Even though I had walked 20 kmās, I quickly climbed up the mountain to have the best possible view. And as soon as I arrived, I could see Kailash in its entirety. Wow! And thatās when I got the hit to do a Facebook Live. Wait, what? Now? I havenāt had stable internet connection for quite a while. But of course, magic happened and within seconds I was online. I was so excited to be able to share the vibes with you! Itās part of the mission. Iām not doing this alone. And then literally during the last few seconds of the Facebook Live it started hailing and raining and within two minutes Kailash had disappeared again behind the clouds. The same thing happened two more times during the Kora. It would be dry while Iād be recording a transmission and then immediately afterwards it started to rain, hail or snow. It was all part of a huge energetic cleanse that was happening.
On the second day, after a few cloudy hours in the early morning, we were gifted with a clear blue sky and an amazing golden sunlight brightening up Mount Kailash. Both Dhala and I were in bliss. A rush of energy ran through my being and Iām sure Dhala felt the same. Climbing the steep and slippery icy Drama La Pass was therefor relatively easy. Life is so great! And then at the top (5600m) I saw smoke dancing through the air. I first thought that someone was roasting sausages, but soon I discovered that people were burning juniper berry as incense to honour the sacred mountain. As soon as I decided to do the same, tears rose to the surface. āI think Iām gonna cryā, I said to Dhala. I threw the juniper berry on the stove and, like I had seen everyone else do, I started blowing into the burning incense. Thatās when something profound happened. I felt and saw the dragons that live inside of Mount Kailash. Together with these dragons, I blew air into the incense. A wave of healing vibes raged through my body and whatever energy was inside, was blown away. It felt like a tornado coming up in seconds and disappearing again in seconds. I cried. This was such a beautiful moment. I felt so much love. Whatever it was that needed to be transmuted was now gone, I knew it. So much gratitude.
We carefully descended on the icy and snowy path. Excited as we were, our thread was light and easy, while still staying very focussed and grounded. Twisting an ankle would not be such a good idea now. After completing 22 km I slowly started noticing that my dear legs and precious body could use a good bit of rest. This was quite an intense day, on all levels of my being! After a few hours of sleep in the afternoon, I suddenly felt drawn to go outside again and record a transmission on the side of the river. Right after I finished, I couldnāt believe my eyes: on the other side of the river I saw a wolf! Yes, a big wolf! (S)he looked at me and I looked at him/her. After some long precious moments (s)he ran away and a few snow flakes started falling out of the sky. No big rain or hail anymore, just a few snow flakes, that was it. The mission was complete, I knew it.
After 9 hours of deep sleep, we started our 3rd day with the last 14 km of walk. It was relatively easy, but my legs were very happy with the rest as soon as we arrived at our hotel in Darchen, the starting point and finish. And guess whatā¦ after a few hours sleep, Mount Kailash was shining bright like a diamond in a clear blue sky! Even the Himalaya range on the other side of the village was now without any clouds. Iām sure theyāve also benefited from this mission.
Dhala now calls me a Female Mountain God š , since he has never experienced a foreigner complete the Kora with such ease and grace. I know it is much more than physical fitness. Itās a deep connection with the essence of life that makes life a lot easier. That afternoon while talking about my wolf experience, Bhuti, my driver, told me that it is very exceptional to see a wolf. In his 57 years of living in the mountains and doing countless Koras he has only seen a wolf once. āSeeing a wolf means that your future is bright and good fortune will come your way.ā Thank you for the confirmation š.
As you might have read in my previous posts, Iām hosting the Tibet Equinox transmission this upcoming Saturday September 23 live from Manasarovar Lake with Mount Kailash in the background. Iāll share the frequencies of Mount Kailash that have enlightening my energy field. Besides, I feel that we are invited for a intergalactic meeting inside of this sacred majestic mountain. Weāll see whatās about to unfold. Life is one big journey of discovery. If it resonates, you are super welcome to join.
Mount Kailash Kora, een ervaring om te koesteren
OkĆ© waar ik ga beginnenā¦ Ik ben terug van de Kora, de driedaagse rondgang rond Mount Kailash. Wat voel ik me tevreden en dankbaar. Goed voorbereid zijn wij, Dhala (gids), Bhuti (chauffeur) en ik, aan dit avontuur begonnen. Samen met vele andere Tibetaanse (en enkele Chinese) pelgrims bewandelden we het heilige pad. Ondanks dat Mount Kailash mijn voornaamste attractie en focus was, denk ik dat ik als bijna enige niet-Aziaat voor velen een behoorlijke trekpleister was. Sommigen draaiden zich om, stopten en staarden me ongegeneerd aan. Zo grappig.
In plaats van een goede slaap tijdens de nacht voor ons vertrek, bleef ik het grootste deel van de tijd wakker en ontving ik boodschappen over wat er zou gaan gebeuren tijdens de komende driedaagse reis. Zoals zo vaak was het behoorlijk cryptisch, maar het was net genoeg als nuttige leidraad voor deze missie. Tijdens de eerste uren van onze wandeling liet Kailash zich niet zien. Ze/hij werd bedenkt door een dikke wolkenlaag. Hmmm interessant! Zo binnen, zo buitenā¦ āDus wat is de wolk in mij?ā
Wanneer ik op een missie als deze ga, wil er altijd bepaalde energie worden āopgeruimdā op de specifieke krachtplek die ik bezoek. Zodra ik aankom, nodigt mān multidimensionale zelf automatisch die specifieke energie uit in mān lichaam en energetische veld. Het is dan vervolgens mijn ātaakā om zo geaard mogelijk te blijven. Tijdens zoān missie ervaar ik mezelf als een portaal van transformatie. Dus in plaats van me te concentreren op het oplossen van een probleem (= mind), sta ik de multidimensionale energieen toe om het āwerkā door me heen te doen. Hoe meer ik aan de kant ga, des te moeitelozer kan de energie getransmuteerd worden.
Dus mijn focus was vooral om de ene voet voor de andere te zetten. Klimmen en dalen op een hoogte tussen de 4500 en 5600m. Ergens wist ik dat op een gegeven moment Mount Kailash zou verschijnen aan een stralende blauwe lucht. Dan zouden de woken verdwenen zijn. Dat was dan het moment zijn dat de missie volbracht zou zijn.
Gedurende de volgende paar uur begon ik een glimp van Kailash te zien. Alsof hij/zij zichzelf al een beetje liet zien. āOkĆ©, we zijn goed bezig!ā, lachte ik in mezelf. Omringd door bergen, Tibetaanse gebedsvlaggen, prostrating pelgrims (ik weet even geen nederlandse vertaling), passerende yaks, wilde hamsters en marmotten heb ik genoten van deze geweldige ervaring. Ook al is mijn lichaam niet gewend aan zoān intensieve fysieke inspanning op deze hoogte, mijn hart danste en mijn levenskracht gaf me vleugels om zo moeiteloos mogelijk door te gaan. Strijd komt voort uit de mind š.
Toen we bij ons eerste overnachtingsplek in Dira Puk aankwamen, kon ik mijn ogen nauwelijks geloven. De laatste paar wolken die de majestueuze berg bedekten, waren aan het vertrekken. Ondanks dat ik 20 km had gelopen, klom ik snel de berg op voor het best mogelijke uitzicht. En zodra ik aankwam, kon ik Kailash in zijn geheel zien. De wolken waren verdwenen. Wow! En ga nu maar een Facebook-Live doenā¦ Wacht wat? Nu? Ik had al een tijdje geen stabiele internetverbinding gehad! Maar natuurlijk gebeurde er magie en binnen enkele seconden was ik online. Oh wat fijn om de vibes met jullie te kunnen delen! Dat is trouwens ook een onderdeel van de missie. Ik doe dit natuurlijk niet alleen. Tijdens de laatste paar seconden van de Facebook-Live begon het te hagelen en te regenen en binnen twee minuten was Kailash weer achter de wolken verdwenen! Dit zelfde gebeurde nog twee maal tijdens de Kora. Beide keren was ik net klaar met het opnemen van een transmissie en het begon weer te regenen, hagelen of sneeuwen. Het maakte allemaal deel uit van een enorme energetische reinigingā¦
Op de tweede dag, na een paar bewolkte uren in de vroege ochtend, werden we verrast met een helderblauwe lucht en een verbluffend goudkleurig zonlicht dat Mount Kailash verlichtte. Zowel Dhala als ik waren in een bliss. Uitgelaten blijheid stroomde door me heen en ik weet dat Dhala hetzelfde voelde. Het beklimmen van de steile en glibberige ijzige Drama La Pass was daardoor relatief eenvoudig. Het leven is gewoon zo geweldig, haha! Bijna bovenaan (5600m) gekomen, zag ik rook door de lucht dansen. Ik dacht eerst dat iemand worstjes aan het roosteren was, maar al snel ontdekte ik dat mensen jeneverbes als wierook brandden ter ere van de heilige berg. Zodra ik besloot hetzelfde te doen, borrelden de tranen al naar boven. āIk denk dat ik ga huilenā, zei ik tegen Dhala. Ik gooide de jeneverbes op het vuur en begon, zoals ik iedereen had zien doen, in het hoopje jeneverbes te blazen. Dat was het moment dat er iets heel bijzonders gebeurde. Voor mijn gevoel leven er prachtige draken binnenin Mount Kailash. Op dit moment kon ik ze zo dichtbij zien en voelen! Samen bliezen we in de jeneverbes. Een helende golf van energie raasde door mijn lichaam en wat voor energie er ook in mij aanwezig was, werd weggeblazen. Het voelde als een snel opkomende tornado die binnen enkele seconden weer verdween. Ik huilde. Oh wat was dit mooi. Ik voelde zoveel liefde. Wat het ook was dat getransmuteerd mocht worden, het was nu verdwenen, dat wist ik. Zoveel dankbaarheid.
Voorzichtig daalden we af over een ijzig en besneeuwd pad. Hoe opgewonden we ook waren, onze pas was licht en gemakkelijk, ik moest toch gefocust blijven en gegrond. Een enkel verdraaien was nu niet zo handig. Na 22 km te hebben afgelegd, begon ik langzaam te merken dat mijn dierbare benen en lichaam wel wat rust konden gebruiken. Wat een intense dag, op alle niveaus van mijn wezen! Na een paar uur slaap in de middag, voelde ik me plotseling aangetrokken om naar buiten te gaan en een transmissie op te nemen aan de oever van een rivier. Direct nadat ik klaar was, kon ik mijn ogen niet geloven: aan de andere kant van de rivier zag ik een wolf! Ja, een grote wolf! Hij keek naar mij en ik keek naar hem/haar. Na wat lange kostbare minuten rende hij weg en vielen er een paar sneeuwvlokken uit de lucht. Geen grote regen of hagel bui meer, alleen een paar dwarrelende sneeuwvlokken, dat was het. De missie was voltooid, ik wist het.
Na 9 uur diepe slaap begonnen we onze 3e dag aan de laatste 14 km. Het ging relatief gemakkelijk, maar mijn benen waren toch echt wel heel blij met de ontspanning, zodra we aankwamen in ons hotel in Darchen, het start en eindpunt van de Kora. En raad eensā¦ na een paar uur rust scheen Mount Kailash als een stralende diamant aan een helderblauwe lucht! Zelfs het Himalaya gebergte aan de andere kant van het dorp was nu volledig vrij van wolken. Ook zij hebben van deze missie geprofiteerdā¦
Dhala noemt mij nu een vrouwelijke berggod š , omdat hij nog nooit eerder een buitenlander de Kora met zoveel gemak heeft zien voltooien. Ik weet dat het veel meer is dan fysieke fitheid; het is de diepe verbinding met de essentie van het leven die het leven een stuk makkelijker maakt. Terwijl ik die middag vertelde over mijn wolvenervaring, vertelde Bhuti, mijn chauffeur, dat het heel uitzonderlijk is om een wolf te zien. In de 57 jaar dat hij in de bergen heeft gewoond en talloze Koraās heeft gedaan, heeft hij slechts Ć©Ć©n keer een wolf gezien. āHet zien van een wolf betekent dat je toekomst rooskleurig is en dat er veel geluk op je pad komt.ā Bedankt voor de bevestiging š.
Zoals je misschien in mijn vorige berichten hebt gelezen, organiseer ik aanstaande zaterdag 23 september de Tibet Equinox transmissie LIVE vanaf het heilige Manasarovar-meer met Mount Kailash dichtbij op de achtergrond. De frequenties van Mount Kailash willen gedeeld worden en bovendien heb ik het gevoel dat we zijn uitgenodigd voor een intergalactische bijeenkomst binnenin deze heilige, majestueuze berg. We zullen zien wat zich gaat ontvouwen. Het leven is Ć©Ć©n grote ontdekkingsreis. Je bent super welkom om mee te doen.